In complete shock!

Het was vanmorgen héél warm maar toch waren we zo eigenwijs om een heel eind te gaan wandelen, zonder water wel te verstaan! Toen we eenmaal weer in Main Street aankwamen moesten we echt direct water halen anders hadden we een toeval gekregen. Het was ook ‘slechts’ 35 graden…….

In het park bij het hotel hebben we heerlijk uit de zon zitten kijken naar de mensen die langsliepen en naar een bruiloft die buiten op de patio plaatsvond. Erg leuk om te zien dat alle mensen naar ons keken met een blik van: wie zijn die mensen in hemelsnaam en waarom maken ze foto’s van ons? Het scheelde maar weinig of de fotograaf dacht dat wij erbij hoorden ;).

We reden om half vier weg over een enorm drukke I45 en konden het Texas Steakhouse niet zo 1-2-3 vinden. We reden daarom meteen door naar de Lonestar Stampede and BBQ cook-off. Ik heb nog nooit zulke grote BBQ’s gezien en het rook er erg lekker. Helaas verkochten ze het eten nog niet dus aten we ieder twee overheerlijke Chicken Fajita’s bij een standje dat gerund werd door echte Mexicanen. Oma sprak niet eens Engels!

Om 7 uur zou het spektakel beginnen maar niet voordat de hoofdsponsor zich bekend had gemaakt: het Amerikaanse leger. De slogan: Strong, Army Strong! Werd op grootbeeld getoond en in het midden van de arena werd een vlag neergezet. Na een paar minuten kwam de narrator met een in driehoek opgevouwen vlag en vertelde op een meeslepende maar zalvende toon wat deze vlag voor echte vrijheid betekent. En wat het betekent als de huilende 8-jarige dochter van de gesneuvelde soldaat de vlag in handen krijgt. Of wat de vlag betekent voor de ouders van een gesneuvelde soldaat. Alsof het nog niet erger kon worden: Iedereen ging staan om……JA ECHT WAAR: te bidden!!!! Praise the lord, amen! Als klap op de vuurpijl mochten we onze cap afdoen om het volkslied te zingen. Deze waanzin heeft bijna een half uur geduurd en ik was en ben dat eigenlijk nog steeds écht compleet in schok.
De rodeo bestond uit verschillende onderdelen en paarden wisselden elkaar af met stieren of kalfjes. Één van de paarden ging letterlijk door z’n hoeven en ik schrok een beetje, zeker met de afgelopen Kentucky Derby in gedachten. Het dier sprong zelf op en hinkte de arena uit maar het schijnt slechts zelden voor te komen dat ze ernstig gewond raken.
Toch, ondanks de flauwe en ietwat oubollige humor van de rodeo-clown en de narrator was het een ervaring die wij absoluut niet hadden willen missen. En in plaats van een gezapig welterusten zeg ik toepasselijk: Amen!