Houston, here we come!

We reden vanmorgen met een ontbijtje en een bakkie koffie van het hotel om een uur of 10 weg. De rit naar Houston zou ongeveer 4 ½ uur duren en dat klopte wel zo’n beetje. Onderweg zagen wij bijna alleen maar farmland maar het was wel allemaal mooi groen. Verder valt er niet veel over te vertellen behalve dat de auto van onder tot boven onder de vliegenlijken zit: bah!

De Duitse invloeden vallen hier trouwens wel enorm op. Niet alleen met de bedrijfs-, straat- of plaatsnamen maar ook in de vleesrokerijen die wij tegenkwamen verkochten rookworst en bratwurst alsof het niks is. We zijn een smoke house binnengelopen maar het beviel ons niet om aan lange tafels middeninn een soort van megaslagerij te eten. Daarom zijn we gestopt bij een BBQ restaurant waar je vers ge-BBQ’t vlees met brood, salade en mais kon krijgen. Kortom, we hebben heerlijk geluncht.

Lori kon weer het huisnummer van het hotel niet vinden maar zonder omrijden vonden we het want het ballpark ligt in dezelfde straat en daar kon ze ons de weg wel naartoe wijzen. Het is een prachtig hotel dat aan het conferentiecentrum vastligt en op 10 minuutjes loopafstand ligt van het Minute Maid Park waar de Astro’s spelen.

We moesten wel op tijd zijn want ook hier kregen we een kadootje. Nouja, ik dan want alleen de eerste 10.000 vrouwen kregen een toadbag. Een leuk rood klein strandtasje met de Astro’s erop. Het ballpark was wel leuk maar het werd leuker toen het dak vlak voor de wedstrijd open ging. Een overdekt ballpark (Dome) is toch minder leuk dan met je haren in de wind naar een wedstrijd kijken. De wedstrijd zelf was ietsje minder. Er werden rare foutjes gemaakt en de Nationals wonnen met 8-3. Ach, je kan niet alles hebben!

Morgen gaan we voor het eerst van ons leven een Rodeo bezoeken en als voorproefje zijn we nu op tv naar een rodeo aan het kijken. We zijn heel benieuwd, alleen hoop ik wel dat er niet weer iedere keer mensen door het beeld van William heen gaan lopen!!